بخش های سازنده معماری و بخش های سازنده راه حل

سیستم ها از مجموعه هایی از بخش های سازنده ساخته می شوند. آنها را می توان در چندین سطح از جزئیات تعریف کرد:

گروه بندی در سطح عملکردی، مانند پایگاه داده های مشتری، که به عنوان بخش های سازنده معماری شناخته شده است.
محصولات واقعی یا توسعه های سفارشی خاص به عنوان بخش های سازنده راه حل ها شناخته شده اند.

بخش های سازنده معماری

بخش های سازنده معماری (ABBs[۱])، مستندات معماری و مدل هایی متعلق به مخزن معماری کسب و کار با توجه به طبقه بندی زنجیره معماری می باشند. آنها در طول برنامه ADM – عمدتاً در فازهای A،B ، C و D تعریف یا انتخاب می شوند.

ویژگی های ABBs به شرح زیر است:

آنها تعریف می کنند چه قابلیتی اجرا خواهد شد.
آنها نیازهای معماری را استخراج می کنند، به عنوان مثال نیازهای کسب و کار، اطلاعات، برنامه کاربردی و فناوری.
آنها توسعه بخش های سازنده راه حل را هدایت می کنند.

مشخصات ABB باید حداقل شامل موارد زیر باشد:

قابلیت های اساسی و ویژگی ها: معنا دار، بدون ابهام، شامل قابلیت های امنیتی و مدیریتی
رابط: مجموعه انتخاب شده، عرضه
همکاری و ارتباط با دیگر بخش های سازنده
بخش های سازنده وابسته به قابلیت های مورد نیاز به نام رابط های کاربری
نگاشت به کسب و کار/ موجودیت ها و سیاست های سازمانی

هر ABB باید شامل بیانیه ای از اسناد معماری و مدل های معماری متعلق به کسب و کار باشد، که می تواند در توسعه معماری مورد استفاده مجدد قرار گیرد. مشخصات بخش های سازنده که از ADM استفاده می کنند یک روند تکاملی و تکرار شونده است.

بخش سازنده راه حل

بخش های سازنده راه حل ([۱]SBBs) مربوط به زنجیره راه حل ها هستند. آنها پیاده سازی های معماری های مشخص شده در زنجیره معماری سازمان هستند و ممکن است تولید شوند یا توسعه یابند. SBBها در فاز E از ADM ظاهر می شوند، که در آن بخش های سازنده خاص محصول برای اولین بار در نظر گرفته می شوند. SBBها تعریف می کنند که چه محصولات و قطعاتی پیاده سازی خواهند شد، در نتیجه پیاده سازی را تعریف می کنند.

ویژگی های SBBها به شرح زیر است: